XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa

Testuingurua

Ekuazio hau askatzeko, alde batetik ezagutu behar dugu; hau gehienetan ezaguna izango da.

Bestetik ere ezagutu behar dugu; baina hau (hots, 2 puntuan dagoen magnetizazioa) balioaren funtzioa da, eta beraz sorgin-gurpil batean sartuta gaude.

Problema hau nolabait baztertzeko bektore magnetiko laguntzaile bat definitzen dugu: H intentsitate magnetikoa .

Ekuazio honen eta (30).-en artean zera dugu: .

Hau eginik ere ez da bere abantaila ikusten: oraindik -ren funtzioa da ( -ren bidez); baina -rekin bakarrik erlazionaturik dagoela demostratuko dugu.

Bektore berri honek teoria magnetikoan garrantzi handia du, iman iraunkorrak dauden problemetan bereziki H-ren unitatea M-rena da, hots, .

EREMUAREN EKUAZIOAK

Makrokorronteen ekintza magnetikoak ematen dizkiguten oinarrizko ekuazioa, era diferentzialean, honako hauetxek ziren: .

Material magnetizatu baten bat edukitzean ekuazio horiek nola aldatzen diren ikusi nahi genuke.

Ekuazio hauek ikertu genituenean, B indukzioa A funtzio bektorial baten rotazionala bezala eman zitekeenez gero eta edozein rotazional baten dibergentzia zero zenez, lortu genuen.

Lortutako emaitza honek ez du berez makrokorronteen esistentzia eskatzen.

Material magnetikoek sortarazten duten eremu magnetikoa bektore-potentzial batetik ere erakar dezakegu.

Hori dela eta beti izango dugu, nahiz material magnetizatua izan nahiz ez izan.

Rotazionalaren ekuazioa Ampere-ren legea era diferentzialean dugu.